Wii Party
“Oh nee, weer een party-game” zullen ongetwijfeld heel wat mensen denken bij de naam van het spel en gezien de vele mini-games verzamelingen met geregeld bedenkelijke kwaliteit die al zijn verschenen, zou het een terechte vrees kunnen zijn. Wii Party heeft echter een grote troef, namelijk de ondersteuning van Nintendo zelf.
In een spel vol mini-games is het vaak een opbod om zoveel mogelijk spelletjes aan te bieden, maar een getal op zich zegt natuurlijk niet veel, vermits onze Jungle Party-review al aantoont dat je ook ettelijke spelletjes kan aanbieden die steevast teren op hetzelfde principe. Om deze valkuil te omzeilen, moet Wii Party dus vernieuwend uit de hoek kunnen komen, niet meteen een gemakkelijke taak met de hoeveelheid partygames die al de revue zijn gepasseerd.
Herkenbaar en duidelijk
Het overzichtscherm toont meteen dat het spel veel uitgebreider is dan enkel maar een reeksje mini-games. Mooi is ook dat je alles in één oogopslag kan zien en dat je niet door eindeloze menu's moet kruipen om ook maar iets te doen. Ook het feit dat het allemaal snel laadt, is positief.
Je kan ettelijke grote varianten spelen, waar je wel eventjes zoet mee bent, terwijl je ook gewoon aan de slag kan gaan met de mini-games op zich. Daarbij komen ook varianten die specifiek gericht zijn op samenwerking en andere die vooral bij een feestje leuk kunnen zijn. Als je het allemaal al gedaan hebt, kan je gewoon je records gaan (proberen te) verbreken of het spel zelf laten kiezen welke spelletjes je zou moeten proberen.
Bijzonder slim is om bij de langere spelversies erbij te zetten hoeveel tijd je ongeveer kwijt bent. Heb je nog twintig minuten omdat de vriendin haar haar nog moet doen, dan kan je Bordspeeleiland best niet spelen. Dit spel duurt immers zowat een uurtje. Het is een simpele toevoeging, maar het biedt wel net díe informatie aan die een keuze makkelijker maakt. Voor wie het bovendien allemaal te gemakkelijk is, is er ook een expert-modus vrij te spelen, dus je kan dan daar je talenten gaan meten met de AI.
Qua voorstelling wordt het spel aan elkaar gepraat... nu ja, gebrabbeld... door een ceremoniemeester. Deze doet je qua stem denken aan het onverstaanbaar gepingel van The Sims of The Muppets, al is het wel een bijzonder hoog gepiep. Jammer dat hier nog steeds geen stem mogelijk is, al vormt het geen breekpunt op zich. Qua graphics is het spel jammer genoeg niet datgene waarvan we weten dat de Wii het wel degelijk aan kan (Super Mario Galaxy 2 bijvoorbeeld). Het doelpubliek van dit spel heeft het misschien niet nodig, maar toch.
Keuze te over
Zoals reeds gezegd kunnen we ettelijke categorieën onderscheiden. Bij de grotere varianten heb je onder meer 'Bordspeleiland' en 'Wereldreis'. Als je met het eerste begint, zou je wel eens snel aan Mario Party 8 kunnen denken. Je gooit een dobbelsteen, stapt over een spelbord en wacht tot de rest hetzelfde doet vooraleer je een kort emini-game speelt, waarna je weer moet dobbelen. Het doel is om zo snel mogelijk aan het einde van het bord te geraken. Dit spel heeft een iets trager tempo, en doet de rest van het spel niet meteen eer aan. 'Wereldreis' doet dan weer sterk denken aan 'Bordspeleiland'. Dit keer mag je over de hele wereldbol reizen, maar je hebt zelf in de hand hoe je gaat en wat je doet. Er zit dus veel meer interactie bij dit spel en dat maakt het ook uitdagender. De bedoeling is om zoveel mogelijk toeristenlocaties te bezoeken door de juiste kaarten te spelen en de mini-games te winnen om geld te vergaren. Verder heb je dan nog 2 keer 3 (waarin je moet proberen om drie Mii's op een rijtje te zetten), Carrousel (Rad van Fortuin op de party-manier) en Bingo (behoeft geen uitleg) als grotere games.
Met de bovenstaande games ben je sowieso eventjes zoet, maar dan heb je eigenlijk nog maar net het spel aangeraakt. In Duogames kan je 'verbonden vrienden', 'balansboot' en 'rendez-vous' spelen. Dit zijn allemaal spelletjes waarin je samenwerkt om het doel te bereiken. Balansboot is daar het perfecte voorbeeld van. Je speelt een mini-game en als je verliest (als team), dan krijg je afwisselende ventjes qua gewicht. Hierdoor wordt het veel moeilijker om ze allemaal in de masten van een boot te plaatsen, maar zit je wel gezamenlijk te bepalen hoe je het gaat aanpakken.
Bij Thuisparty is het dan weer net het tegenovergestelde. Hierbij doe je er alles aan om te winnen van je makkers op de zetel. Zo kan je het typische spel spelen waarbij je afwisselend een huisdier moet noemen. Bij een goed antwoord geef je gewoon de controller door, waardoor de “bom” bij de tegenstander zit. Als hij binnen de zeven seconden niet juist antwoordt, ontploft de bom en verliest 'ie. Doordat je zelf ook verantwoordelijk bent voor het eerlijke verloop, zorgt het ook voor heel wat animo.
Bij “minigames” kan je alle spelletjes gewoon zelf spelen, gewoon los of in een vast reeksje en andere varianten (solomissie, uitdaging, ...), tenminste als je deze zaken weet vrij te spelen. Alles is alleen te spelen, maar tot drie mensen kunnen je vervoegen.
We spelen een spel vanavond
Ondanks het feit dat er al ontzettend veel varianten mogelijk zijn en je eigenlijk voor eender welke situatie wel een spelvariant zult vinden die mogelijkheden biedt, staat en valt alles met de mini-games. Als zij immers niet leuk zijn, heeft de rest ook weinig nut. Gelukkig heeft Wii Party hier geen enkel probleem om het publiek te amuseren.
Een kleine greep uit het aanbod zijn zaken als schapenhoeder, springschanskans, zapmoment en dergelijke. Bij het eerste moet je zoveel mogelijk schapen met een bel naar je eigen kant lokken; bij springschanskans moet je gewoon zo ver mogelijk zweven; bij zapmoment moet je zo snel mogelijk zes schermen op het juiste kanaal krijgen. Het zijn misschien niet de meest vernieuwende spelletjes, maar ze werken wel. Jammer is dan wel dat ze soms wel heel kort zijn (oké, het zijn mini-games, maar toch).
Gelukkig doet Nintendo met Wii Party ook zijn best om vernieuwend uit de hoek te komen. Zo is het doorgeefsysteem al een leuke afwisseling ten opzichte van de gewoonlijke hectische bewegingen die je moet uitvoeren. Het meest originele is echter om de Wii Remote ook op een andere manier te gebruiken dan als controller. Zo kan het zijn dat de Wii Remote geluid maakt en je de juiste controller moet grijpen of dat je de controller moet verstoppen en de rest hem moet gaan zoeken. Op die manier verandert het concept toch weer lichtelijk, waardoor er toch een streepje vernieuwing te bespeuren valt.
Wii Party is geen revolutionaire stap in het genre, maar probeert toch nieuwe zaken (met succes) uit. Grafisch is het wat flauw en soms zijn de spelletjes wel heel kort en in sommige situaties moet je behoorlijk lang wachten voor je mag spelen, maar vermakelijk is het wel. Familiepret zal het zeker opleveren.