Mario Sports Mix
Als mascotte draaf je in talloze projecten op en moet je je gezicht voor quasi elk genre lenen. Dat is toch wat Mario onvermoeibaar blijft doen. Met Super Mario Galaxy 2 als recente topper hebben de Mario-fans dan ook een prachtgame achter de kiezen terwijl ze aan het wachten waren op Mario Sports Mix. Blijft het meest bekende spelpersonage de tegenstand ook dribbelen in deze game of had hij beter op de reservebank blijven zitten?
In Mario Sports Mix moet je geen immense werelden doorkruisen op zoek naar sterren, maar kan je gewoon rustig op een veldje aan de slag met of tegen alle gekende personages van het Mario-universum. Af en toe een potje sporten is goed voor de gezondheid en om niet in het vaarwater van Wii Sports en Wii Sports Resort te komen, heeft Nintendo vier sporten uitgekozen die Mario nog niet volledig onder de knie heeft, in tegenstelling tot voetbal en tennis.
Vier op een rij
Ijshockey, trefbal, volleybal en basketbal zijn de vier sporten die je voorgeschoteld krijgt en daarmee is de kous ook af. Qua variatie lijkt het misschien wat weinig, maar Wii Sports heeft getoond dat je niet per se veel sporten nodig hebt om uren spelplezier te krijgen. Bij Mario Sports Mix heeft de ontwikkelaar er bovendien voor gezorgd dat je geen vier alternatieve speelwijzen onder de knie moet krijgen om de vier sporten te kunnen spelen. Elke sport speelt immers op quasi dezelfde manier en voor je het weet dunk, mep, sla en klop je je virtuele tegenstander van het kastje naar de muur. De controls worden ook via een kleine tutorial uitgelegd, maar naast de superaanval zal je niet meteen problemen ondervinden om ze intuïtief uit te voeren. Onhandig is wel dat je voor sommige bewegingen de controller plots verticaal moet vasthouden, terwijl je hem de hele tijd al horizontaal met twee handen vasthoudt.
Het concept achter een potje Mario Sports Mix is duidelijk: scoor meer dan je tegenstander en win op die manier de wedstrijd. Je hoeft echter niet enkel te scoren, want er zijn ook andere manieren om je puntentotaal omhoog te drijven. Zo zijn er muntjes te verzamelen die her en der tevoorschijn komen of kan je drie op een rij spelen om je score eventjes te verdubbelen. Hierdoor wordt het spel op sommige momenten wel heel simpel. Schaats rond, verzamel ettelijke muntjes en scoor vervolgens een doelpunt. De kans is reëel dat je op die manier meteen 4 of 5 punten binnenhaalt, waardoor het eigenlijk al gedaan kan zijn met de spanning in de wedstrijd. Dit wordt wel enigszins verholpen als je met en tegen je makkers speelt.
Naast de eenvoud om punten te vergaren, steekt hier meteen al een tweede probleem de kop op. De tegenstand is quasi onbestaande. Zelfs als je de controls niet hebt bekeken en gewoon al doende probeert uit te vissen wat je moet doen, zal je al heel slecht moeten zijn om te verliezen. De hoogste moeilijkheidsgraad gooit af en toe wat roet in het eten, maar zelfs daar blaas je eigenlijk gewoon iedereen weg. Zo zijn de goalies bij het hockey een maat voor niks en is het grootste obstakel daar nog om het doel toegankelijk te maken. Het kan namelijk zijn dat dit verhinderd wordt door een watermuur, die je dan weer kan uitschakelen door over een platform te schaatsen.
Diepgang?
Naast je exhibitiewedstrijd kan je ook (Mario Kart-gewijs) deelnemen aan een tornooi. Hier krijg je ettelijke 'Cups' aangeboden die je kan gaan winnen. Deze vinden plaats op verschillende locaties uit het Mariowereldje en zullen ook lichtelijk andere gameplay aanbieden. Zo schuift het basketbalveld misschien onder je voeten weg of komt er een trein door het hockeyveld gedenderd. Het zorgt ervoor dat je misschien wel eens wil zien hoe de andere terreinen en omgevingen eruit zien en zich gedragen, maar het is allemaal een beetje “net niet”.
Een andere vorm van diepgang kennen we ook uit eerdere Mario-titels, waarbij alle personages in bepaalde categorieën wordt ingedeeld. Zo heb je de algemene spelers, de technische, de snelle en de trick-spelers. Hoewel het verschil wel te zien is – zo gooit Wario bijvoorbeeld veel harder, maar is hij zo log als een baksteen – doet dit weinig ter zake, vermits je met eender welk personage nog altijd de tegenstander makkelijk in de luren legt. Ook het verplicht opbouwen van je superaanval vergt wat voorbereiding, maar uiteindelijk kan je hem ook behoorlijk vaak gebruiken – al is het op zich helemaal niet nodig.
Extra's
Naast de gewone wedstrijdjes kan je ook nog een resem party games spelen in Mario Sports Mix. In Feed Petey moet je vruchten vangen en ze naar een plant gooien, terwijl je probeert te verhinderen dat je kompanen hetzelfde doen. Bob-omb Dodge is trefbal waar je bommen moet ontwijken terwijl je er probeert voor te zorgen dat je collega's net wel in de ontploffing terechtkomen. Harmony Hussle doet je een melodietje nabootsen door dingen te grijpen. Wat dit in een Mario-game zit te doen, is ons een raadsel en we vermoeden dan ook dat andere mensen hetzelfde zullen denken. Verder heb je ook nog Smash Skate, waarbij je elkaar van een platform moet meppen. Het concept hier is bekend, maar werkt wel. Jammer genoeg is de besturing hier nogal tegendraads (wat je niet verwacht van een Mario-titel) en is de frustratie groter dan het plezier.
Muzikaal hoef je geen mirakels te verwachten van dit spel. De alom gekende deuntjes die geassocieerd worden met Mario en met Nintendo zitten ook in dit spel verweven, maar memorabel wordt het op geen enkel moment. Qua beeld zitten we ook niet met een topper, want wat Super Mario Galaxy 2, Donkey Kong: Country Returns en zelfs Kirby: Epic Yarn qua design, layout, stijl en grafische kwaliteit op het scherm toveren, zal je hier niet moeten verwachten. De graphics zijn oké, maar daarmee is ook alles gezegd.
- Vier minder gefrequenteerde sporten
- Eenvoudige controls
- Zwakke AI
- Ongeïnspireerd